Uskrzydlona

  Wybieramy się samochodem w dłuższą podróż – powiedzmy, 300 km. Przed wyruszeniem, trasę ustalamy mniej lub bardziej ogólnie: jechać przez miejscowość A, czy lepiej przez B? Tu mogą być korki, ale z kolei można się zatrzymać na obiad… Nowoczesne technologie wspomogą nawigacją, która wskaże trasę najszybszą bądź najbardziej optymalną, pod jakimkolwiek względem sobie tego zażyczymy. W zasadzie tyle… A co więcej, nawigację możemy „nastawić” już po ruszeniu w drogę. Najwięcej czasu prawdopodobnie zajmie nam pakowanie bagażu, o ile jakiś zabieramy. W samochodzie mamy dużo miejsca, nie musimy się przejmować liczbą toreb ani zabranymi kilogramami. Chyba, że wybieramy się w więcej osób… Pogoda, choć rzadko, może nas ograniczyć. W intensywnych opadach wolimy nie jechać, bo może być ślisko albo zła widoczność – ale przepisy tego nie zabraniają i wielu ludzi takie warunki nie powstrzymują. Jeśli chodzi o przygotowanie samochodu, najpewniej zatankujemy, w dobrym tonie jest t

  Kultowy zwłaszcza dla awiatorów film „Top Gun” początkowo w mojej pamięci się nie zapisał. Więcej nawet, wbrew powszechnemu zachwytowi po prostu mi się nie podobał. Nie wykluczam, że to wina „rozpieszczenia” współczesnymi widowiskowymi, tworzonymi pod ekran kinowy obrazami (chociaż starszymi produkcjami też potrafię się zachwycić), a już na pewno miał swój wpływ fakt, że lotnictwo wojskowe zwyczajnie mnie nie kręci. Zajeżdżone we wszelkich innych mediach i przeróżnych kontekstach piosenki pochodzące z „Top Guna” we właściwym filmie mnie żenowały, poza tym jako dziewczynę zniesmaczył mnie ukształtowany w nim obraz stereotypowego pilota. Wysportowani młodzieńcy, postawa boga, kultowe okulary typu „awiatory”, motocykle, kobiety… (Nawiasem mówiąc, w szkołach lotniczych krzywo patrzą na adeptów noszących „awiatory”, czy też Ray-Bany. Uważajcie.) Przed wyprawą do kina na nowego „Top Guna”, który też z góry uznałam za niepotrzebnie odgrzany kotlet dla wygenerow